1e Maand als inwoners van Taichung

Wowie… De tijd vliegt! Ken je dat gevoel?

We kunnen nog steeds niet geloven dat we alweer een dikke 6 weken van huis weg zijn…

In augustus is Bob volop aan de slag gegaan op het werk. Op zich was het allemaal niet nieuw, aangezien hij hier al regelmatig kwam. Maar om nu echt onderdeel van het lokale team uit te maken is toch wel even wennen. Maar de collega’s zijn ontzettend aardig en vriendelijk, dus dat moet helemaal goed komen!

Maar dat kan hier ook niet anders. De Taiwanezen zijn zo’n ontzettend vriendelijk en behulpzaam volk, ik verbaas me nog steeds elke dag wat we hier mee maken.

Is het niet midden tijdens de Yogales (wat best wat concentratie van je vraagt) dat je door je Engelssprekende ‘buurvrouw’ wordt uitgenodigd voor een lunch de volgende dag… dan word je op straat bij het stoplicht wel aangesproken door een vrolijke dame die heel spontaan: ‘Welcome to Taiwan!’ roept en gewoon een praatje begint te maken en erg nieuwsgierig is wat deze ‘vreemde witte’ hier in hemelsnaam naar Taichung heeft gebracht.

Om dan nog maar niet te beginnen over een jongedame die aan mijn tafel verschijnt als ik in mijn uppie zit te lunchen! Ze geeft me al giechelend een briefje waarop ze in het Engels heeft geschreven hoe stoer ze het vindt dat ik me hier in mijn uppie in Taichung (of all places) bevindt. Ze nodigt me uit om bij haar en haar moeder aan tafel te komen zitten, en verontschuldigt zich vervolgens: ‘ik hoop maar dat je ons geen hele rare mensen vindt’!

Nou en dat maak je hier dus gewoon echt elke dag wel ergens mee. Hoe leuk is dat! En dan zegt Guan (Taiwanese dame die ik weer tijdens een ándere Yogales heb leren kennen) dat ik spontaan ben. Nou ehhh nee sorry en jullie dan?! Al lachend leert ze me hoe ik wel (en niet) met die stokjes moet eten en oefenen we een paar Chinese woordjes.

Naast het ontdekken van de stad Taichung en onze nieuwe ‘woonwijk’ ben ik natuurlijk te rade gegaan waarin ik mezelf hier in vredesnaam nuttig ga maken.

English Teacher? Hm, ik had bijna een job te pakken tot ik tot de conclusie kwam dat dit niet de volgende stap was.

Supermarkt? Leuk om de taal te leren! Oh nee, ik heb in mijn Wedding Vows plechtig beloofd dat ik nooit, maar dan ook nooooit meer in de supermarkt ga werken… jammer dus.

Recruitment… tja, heel verleidelijk. Maar toch heb ik mezelf beloofd dat het eens even iets anders ging worden.

Sport, beweging en Yoga komen toch verdacht vaak terug om de hoek kijken… dus ik heb besloten daar maar eens verder over na te denken. En ja hoor, ik ga het gewoon DOEN! Hoe toepasselijk was dan ook de scheurkalender van gister (zie foto)! In oktober ga ik een Yoga Teacher Training volgen. Allereerst om mezelf verder in de wereld van Yoga te verdiepen. En wie weet wat ik daarna er mee ga doen… mocht ik slagen dan kan ik in November wel een proeflesje doen voor een aantal vrijwilligers ;)

Ook een bijzondere ervaring was de Health Check die we moesten laten doen voor ons Taiwanese rijbewijs… tja. Ik dacht dat ze in België nog af en toe wat achterliepen (sorry lieve Belgen J) maar dit ging nog wel een halve eeuw verder terug in de tijd! Wat kan ik er over zeggen? Misschien moet je de foto’s van de ogentest maar gewoon even bekijken.

Verder volgen we allebei nu een Chinese taalcursus. Geen idee wat we daar uiteindelijk van gaan bakken. Maar het is een poging waard toch?! Zolang we maar vriendelijk ‘hallo’ en ‘houdoe’ kunnen zeggen en een biertje kunnen bestellen vind ik het allemaal best.

Uiteraard grijpen we de weekenden aan om flink de toerist uit te hangen. Hier kan ik van alles over vertellen, maar ik zeg: check de foto’s maar gewoon!

Veel liefs van ons!!!