Daar gaan we dan!

Maandagavond 30 juli 2018 stapten we het vliegtuig in ons avontuur tegemoet. Waar we zo lang naar uitgekeken hebben werd nu eindelijk een feit. De vlucht verliep soepel. Lekker filmpje kijken en veel slapen, om vervolgens 12 uur later te landen op de Internationale luchthaven van Taiwan Taoyuan. Een taxi bracht ons en vier koffers naar het hotel in Taichung waar we de eerste periode zouden verblijven totdat we een appartement hadden gevonden.

En dat laatste gebeurde al heel snel. Woensdag 1 augustus gingen we op pad met de makelaar en bezochten we zes appartementen. Al gauw hadden we onze keuze gemaakt en kregen we vrijdag 3 augustus de sleutel om onze nieuwe stek te betrekken. Na een dagje poetsen en schrobben zijn we de IKEA ingevlogen (jaja die Zweden zitten hier ook) om wat praktische en gezellige aankleding voor onze nieuwe casa te kopen. Aangezien het interieur niet he-le-maal onze stijl is proberen we daar toch iets meer Bob-en-lis van te maken. Bovendien hadden we een klein ‘probleem’. Het bed is te klein! Okay 1.50m breed daar kunnen we nog wel mee leven, lekker cosy toch? Maar 1.90 lang (of kort beter gezegd) is voor lange baas Bob toch iets lastiger. Dus een beetje van Ikea en een beetje van Bob de Bouwer en ook dat wordt wel weer opgelost! Handig toch he, al die bouwervaring.

Verder is het even aanpassen op verschillende fronten…

- Van een mega-ruime-veel-te-luxe-keuken naar een standaard Taiwanese keuken... niks mis mee. Maar stiekem wel een beetje wennen

- Ik moet nog steeds afleren om tegen de lades aan te duwen in de hoop dat ze opengaan.

- Bob mist onze relaxte zetel (ik zal ook een beetje Vlaams proberen te klappen he jongens) Sjonge jonge, wat een luxe kiet hebben we daar toch in Retie…. - Bob mist stiekem zijn snelle auto en Belgen om hem heen. Die kennen ze hier beide niet echt veel…

- Raam open, kamer luchten? Neehh bah die hitte, wat een warme lucht. Trek maar weer gauw dicht. Lang leve de airco!

- Koffie of thee bestellen? Vergeet niet te melden of je hem ‘hot’ of ‘cold’ wil

- Ook het verkeer is met geen enkel land te vergelijken waar ik eerder geweest ben. Pas op! Politie met zwaailicht! Maar als die dan rustig zonder enige haast, spoed of paniek passeert zegt Bob: ‘oh nee niks aan de hand, dat vinden ze gewoon cool’. En zo rijden ze hier inderdaad de hele dag rond. Alsof er niet al genoeg neonlichtjes te zien zijn in deze ‘georganiseerde chaos’. Gelukkig kunnen we de stoplichten nog wel onderscheiden, hoewel we soms ook even moeten speuren waar ze nu weer staan opgesteld.

En dan natuurlijk, eten met stokjes. Bob kan dit natuurlijk al lang en lijkt wel een expert. Maar ik daarentegen… hm, ben een aardig goede beginner al zeg ik het zelf :). Moet wel eerlijk toegeven dat ik kramp in mijn vingers had tegen de tijd dat de bodem van het rijstkommetje in zicht kwam. Ach, beetje trainen dan nog maar! Stiekem steek ik gewoon een van die stokken in mijn stuk kip, en dan houd ik die andere erbij en doe gewoon alsof, ziet niemand toch…!?

Oh en ja, let op in deze taal met vreemde tekens, want niets is wat het lijkt. Boodschappen doen waar weinig tot niets in het Engels geschreven of gesproken wordt kan soms knap lastig zijn. Ik opende thuis een 6 liter kan water om een lekker fris glaasje in te schenken. Schijfje limoen in mijn glas, hmmmm... wat is die gekke geur hier!? Ik speurde de koelkast en alle kastjes af. Toch niet goed gepoetst? Ligt ergens iets te rotten? Hm, nee toch niet. Ik keek naar de grote kan vol Chinese tekens voor me… Wat is dit dan? Ik stak mijn neus boven de fles (jaja dat ging wel makkelijk inderdaad) en rook een hele typische geur! Ohh nee, volgens mij is dit geen water! Ik stuurde vlug een foto van de fles via een appje naar een Taiwanese dame die ik in de sportschool in Retie heb leren kennen en zij reageerde al snel: ‘Haha, dat is rijstalcohol!!!’ Dat wordt hier gebruikt om te koken. Okéeee, dan maar even geen glaasje water nu en gauw terug naar de winkel.

Boodschappen doen blijft een sport op zich, maar super leuk om te zien hoe het hele winkelpersoneel bij elkaar wordt getrommeld om te zien of een van hen per ongeluk een woordje Engels snapt. Uiteindelijk wordt er vooral veel vriendelijk gelachen en van alles gezegd (waar ik weinig tot niets van begrijp) en vinden we uiteindelijk wat ik zoek. Of ook niet, haha, nouja jammer dan volgende keer beter!

Inmiddels zijn we alweer 2 weken verder. Bob is begonnen met werken en ik ben op verkenningstour om de omgeving en de mensen te leren kennen en te zien wat hier zoal te beleven, doen en eten valt. Al veel leuke Yoga adressen gespot en het kleurrijke Rainbow Village bezocht.

Ook onze alcoholvrije maand augustus bevalt ons goed. Tijdens alle afscheidsetentjes in juni en juli hebben we flink wat 'afgezopen' vonden we zelf. Tijd voor een detox-maandje. Pff, al 18 dagen! Niet slecht! haha maar ook echt erg eigenlijk, want je merkt toch wel hoe anders het is om niet even gezellig een wijntje bij het eten te bestellen of toch lekker een koud biertje in de hete zon... maar wel prima dus. Hoewel, we hebben wel zin in 1 september hoor ;-)

We hebben het in elk geval super naar ons zin en nog geen seconde spijt gehad van deze stap! Hieronder treffen jullie al wat plaatjes om een indruk te krijgen.

Veel liefs Lis & Bob