Life is a rollercoaster
Door: Lisette Snep
12 Augustus 2018 | Taiwan, Taichung
Jemig wat gaat de tijd toch snel…
Dat ons leven uit een rollercoaster bestaat is geen nieuws op zich. Afgelopen 1,5 jaar hebben we iets meer onverwachte loopings gehad, maar ook dat heeft ons weer gebracht waar we nu zijn. Letterlijk én figuurlijk! Een jaar geleden denderden we allebei vrolijk door ons dagelijks leven. Ikzelf met de nodige ups en downs wat voornamelijk het werk betrof, dat dacht ik althans. Toen nog niet in de gaten hebbende dat er flink op de rem getrapt zou worden.
Woensdag 13 september 2017 ging er een knop om. Als je me toen had gevraagd: ‘ben je nu overspannen en zit je de komende 6 weken thuis? Had ik je waarschijnlijk lachend aangekeken en gezegd; ‘Nee joh doe niet zo raar, morgen ben ik er gewoon weer!’ Maar niets was minder waar. Na een bezoek aan de huisarts kreeg ik het advies om ziek te melden op het werk (uiteindelijk ook maar echt gedaan na 2nd opinion van Bob) en zeker 5 weken thuis te blijven. Al snel volgde de eerste afspraak met de psychologe (maar ik ben toch niet gek?!).
Terugschakelen, rustig aan doen, ontspannen en accepteren. Dat was samengevat de boodschap… geen van alle was makkelijk, maar vooral dat laatste was het moeilijkste. Meerdere keren heb ik gedacht ‘Ja hallo, stel je nu even niet aan, gas er op, morgen gaan we gewoon weer!’ En juist op die momenten kom je jezelf kei en keihard tegen. En bedankt hoor, mysterieuze spiegel, waar hang je nu weer uit?!
Uiteindelijk zijn de vele gesprekken (met Bob, vrienden, familie, collega’s, psychologe), verhalen van ‘ervaringsdeskundigen’, Mindfullness en Yoga mijn reddingsboeien geweest om boven te blijven.
Vele van jullie zijn echt van onmiskenbare toegevoegde waarde geweest voor mij, vooral als ik net weer even kopje onder leek te gaan. De welbekende één stap vooruit, twee stappen terug. Wie had dat allemaal gedacht? Nou ik in elk geval niet! Nu bijna een jaar later durf ik te zeggen dat ik blij ben dat dit gebeurd is. Ja het klinkt misschien wat gek, maar door alles van het afgelopen 1,5 jaar ben ik niet alleen zelf een stukje wijzer geworden (ik heb letterlijk het gevoel dat m’n kop er groter van is geworden), maar heb ik vrienden en familie leren kennen zoals nooit van tevoren. En dat had ik voor geen goud willen missen! Tijd om eruit te peren voor twee jaar dus! Ha! Dat is dan wel weer een beetje raar… tsja ik zou mezelf niet zijn als ik niet af en toe extreme dingen uithaal.
Het leven is te kort om je bezig te houden met dingen waar je niet écht gelukkig van wordt. Het is allemaal wel leuk en gezellig, en je realiseert je dat je het goed hebt. Maar op de een of andere manier ben je toch niet helemaal happy. Hoe kan dat nou? Zucht… maybe google knows: Dertigersdilemma? The Millenial question?
We blijven steeds maar dromen over datgene dat je eventueel ooit misschien wel eens een keer wellicht zou willen gaan doen, later als je… wat? Groot bent? Rijk bent? Met pensioen bent? ….? Er zijn ontelbaar veel dingen die we willen doen. Maar ach, misschien wordt het eens tijd om keuzes te maken. En dat is echt niet makkelijk als je eigenlijk bijna alles wel leuk vindt. Maar het is toch wel waar. Het heeft geen zin om jezelf vier keer in de rondte te werken, vervolgens van het ene naar het andere te vliegen en uiteindelijk helemaal geen tijd hebt om nou eens écht te genieten. Wat houd je tegen? Ja er ligt altijd risico en onzekerheid in het onbekende. Maar dat maakt het toch ook spannend? Tijd om het roer serieus om te gooien!
We hebben er hebben altijd al naar uit gekeken om voor een bepaalde periode naar het buitenland te gaan. Allebei al de nodige internationale ervaring. Ikzelf mijn backpackavontuur van 7 maanden in 2007/2008 en Bob reist sinds 2008 de halve wereld over voor zijn werk. Met zijn tweeën zijn we 3 maanden naar Australië geweest in 2011. De kansen die zich voordoen binnen Bob zijn werk kunnen we dus niet laten schieten natuurlijk. Is dit dan het moment?!
In december 2017 begon het idee al te borrelen. Begin 2018 volgden al snel de interviews van Bob in het buitenland. Medio mei zijn we jullie al enigszins gaan voorbereiden op wat we van plan waren. ‘In augustus al!?’ werd er dan vol verbazing geroepen. ‘Jah, dan pas!’ dacht ik bij mezelf. En voor je het weet zitten we in ons appartement in Taichung, Taiwan. Oh nee, wacht daar ging nog wel een en ander aan vooraf natuurlijk.
We hebben samen serieus overwogen of dit nu wel het juiste moment was. Na alles wat ik, maar ook wij samen hebben meegemaakt. De conclusie: je komt er pas achter door het te doen! Het voelde goed, dus waarom niet? Bob heeft een nieuwe baan voor twee jaar in Taiwan geaccepteerd. Ik heb mijn baan opgezegd. Documenten voor emigratie regelen. Huis in Retie verhuren. Administratieve zaken in thuisland afwikkelen. Laatste klussen in het huis opknappen (jaja de trap is eindelijk af!). Afscheidsdates en -feestje plannen. En dan de grote verhuis voorbereiden.
De checklist werd afgevinkt maar werd op de een of andere manier ook elke keer weer langer en langer. Tot het einde in zicht kwam, toen ging het opeens heel erg snel.
Wat gaan jullie het meeste missen? Werd ons veel gevraagd. Jullie natuurlijk! Cliché, maar echt waar. Niet alleen de gebeurtenissen van afgelopen anderhalf jaar maar ook de weken voor ons vertrek hebben onszelf en onze vriendschappen dichter bij elkaar gebracht. Hierdoor beseffen we des te meer wat wij elkaar en onze vriendschappen ons waard zijn. Het is een ontzettend fijn gevoel om dit samen te gaan doen en om te weten wat we weer aantreffen zodra we terugkomen naar BE/NL. En lang leve de moderne communicatiemiddelen zodat we jullie toch ook niet écht hoeven te missen!
Ik zal regelmatig via WhatsApp en deze website een update sturen. Als je nog geen e-mail hebt ontvangen met een link naar onze waarbenjij.nu, meld je hier links aan voor de mailinglijst.
Nou lieve allemaal, lees maar gauw mijn volgende verhaal, want dan gaan we naar Taiwan! Veel liefs Lis
-
12 Augustus 2018 - 15:51
Emmy:
Jaaaa!!!Natuurlijk blijf ik graag op de hoogte van jullie avonturen!!!Heel benieuwd wat jullie gaan meemaken -
13 Augustus 2018 - 12:31
Brenda:
Lieverds!!!!!
Ik ga elk verhaal lezen.. ook al heb ik het misschien al gehoord.
Ik ben aan mn opdrachten begonnen! Dat zegt wel genoeg he -
13 Augustus 2018 - 17:54
Nens:
Oh lieverds, heb je bericht met aandacht gelezen. Niks voelt zo op z'n plaats dan jullie avontuur. Met veel plezier en belangstelling blijf ik dat volgen. tot snel xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley