Here we go!

Ik kan het haast niet geloven. Na ruim 13 mooie jaren in Retie hebben we met ons ‘hele hebben en houwen’ een mooie plek verlaten en zijn we voor 1,5 jaar naar Zuid-Korea vertrokken…

Een nieuwe start: in België [e-1f1e7][e-1f1ea] of Nederland [e-1f1f3][e-1f1f1]?

Anderhalf jaar geleden kochten we bijna een prachtige hoeve in Retie om een nieuwe start te maken met ons gezin. Bob had de verbouwplannen voor onze nieuwe droom al uitgedokterd, en ik had in mijn hoofd de nieuwe yoga studio al helemaal ingekleurd en ingericht. Mijn vaste members zag ik al zitten genieten. De vergunning werd aangevraagd en was inmiddels zelfs goedgekeurd!

Plots spatte deze droom als een zeepbel uiteen. Verslagen sliepen we een paar slechte nachten. Wat op zich niet nieuw was met twee kleine kids. Tot een heel zacht stemmetje ver weg in mijn hoofd zei: ‘Eindhoven is calling’…. Dat stemmetje had ik al vaker gehoord en nu wist ik, hier moeten we iets mee!

We babbelde en praatten. Over de voor- en de nadelen. Waarom wel en waarom niet. Rationeel en emotioneel. Nieuwe plannen werden vanuit allerlei invalshoeken bekeken, besproken en overwogen. We betrokken vrienden en familie, wat ons langzaam leidde tot een conclusie. We overlegden en besloten: we gaan op zoek naar een woning in Eindhoven!

Of toch ergens anders? [e-1f914]

Niet zo eenvoudig, blijkt. Om meerdere redenen. Maar wij geven niet zomaar op. Al gaandeweg maakte ik een grapje: ‘als we nou toch aan het verhuizen zijn he, zullen we nog eens naar het buitenland gaan?’

Bob keek me verrast aan en zei: ‘Meen je dat? Ja waarom niet? Nu de kids nog klein zijn, is dit het ideale moment!’ En al gauw zette hij een aantal sollicitatieprocedures. Taiwan, dat stond op onze nummer één. Maar helaas, daar waren geen mogelijkheden. Jammer. Maar in de US wel. ‘Zie je dat ook zitten schat?’ vroeg Bob. ‘Ja waarom niet! Waar jij gaat, gaan de kinderen en ik. Het lijkt me een fantastische ervaring en dit is het moment.’ Misschien iets in Japan? Oh dat kan ook, ja leuk! (Azië had op de een of andere manier ook wel mijn voorkeur). Of wat denk je van Zuid-Korea? Klonk het enkele weken later… ehm tja, ook best! Maar vanaf dat moment hield ik op met googlen over potentiële bestemmingen, steeds enthousiast worden over iets en dan toch de andere kant weer op. ‘Zoek jij maar eerst naar een job die voor jou goed ligt, en dan hoor ik wel waar en wanneer we gaan schat!’

Na een zoektocht van een jaar klonk binnen één week tijd het verdikt:Huis verkochtenZuid-Koreahere we come! Ehhh…. Oké. [e-1f631][e-1f972][e-263a]️[e-1f643][e-1f1f0][e-1f1f7]

Wat er in de afgelopen maanden gebeurde is niet meer te volgen. Opruimen, inpakken, plannen, regelen. Visums en andere officiële documenten. Overdracht van My Flow. Opzeggen en uitschrijven. Afsluiten en aanmelden. Nog meer opruimen en inpakken… het hield niet meer op!

Bodemloze kasten! Riep ik afgelopen dagen een paar keer. Ondanks dat het verhuisbedrijf was geweest, bleven er maar spullen uit dat huis komen. Pfew! Leuk, maar intensief. Spannend en uitdagend. Vermoeiend maar tegelijk geeft het ook energie. Het opruimen vond ik ook wel heerlijk: letterlijk je huis overhoophalen en bij elk ding beslissen: bewaren of niet? Mee naar Korea of niet? In de container opsturen of zelf in de koffer meenemen? Sommige dingen heb ik tot de dag van vandaag wel 30 keer verplaatst voordat ik uiteindelijk besloot wat er mee te doen. Uiteindelijk is ALLES uitgezocht en heeft het een bestemming gekregen.

Terwijl we een fantastisch nieuw avontuur tegemoet gaan wegen de laatste loodjes letterlijk en figuurlijk het zwaarst. Afscheid nemen, bahbah bah…

Afscheid nemen van het gezelligste dorp van Vlaanderen

Ondanks dat we op zoek zijn naar een nieuw avontuur in een ietwat meer stadse omgeving, sluiten we een hoofdstuk af in een prachtig dorp. Dat geeft wat buikpijn, geloof me.

Het pittoreske Retie, 14 jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord! Net over de grens gelegen, Nederlanders kennen het als ‘eerste afslag over de grens als je naar Antwerpen rijdt’, of daar waar het begint tehobbelen (ondanks de veelvoudige herstelwerkzaamheden). Vlakbij Postel waar je lekkere friet kan eten, gaat fietsen, vuurwerk gaat halen of goedkoop kan tanken!

Als Nederlander in België terechtkomen is net even wat anders als een Belg in Nederland. Waar wij Nederlanders de Belg met open armen (en veeeel te luidructhig) omarmen en klaar staan met onze flauwe grappen over Belgen word je als Nederlander even iets langer op afstand gehouden (met eveneens dezelfde grapjes over ons ;-) en wordt onze directheid niet altijd even graag geapprecieerd.

Maar zodra je over de nodige cultuur- en taalbarrières heen bent gestruikeld en je eenmaal je weg hebt gevonden wil je eigenlijk niet meer weg. Wat een warme bedoeling is het hier in Retie. De leukste Kempense gemeente met ruim elf duizend inwoners, het dorp met de Zeven Neten en de prachtige Lindeboom (12m hoog met een stam van maar liefst 4m!) midden in het centrum schuin tegenover de voormalige pastorie waar wij ons huwelijk in geen 5 maar circa 30 minuten in een propvolle zaal voltrokken. [e-1f470][e-1f3fc]‍[e-2640]️[e-1f935][e-1f3fc][e-1f496]

Daarnaast heeft het mooie tradities zoals de vuren met Sint Maarten, Drie Koningen zingen (wat ook freaky eng kan zijn!), Krikkrak zingen en de gezellige wandel en fietspaden.

Nu ruim 13 jaar later verlaat ik dan met m’n grote bek maar toch een piepklein hartje dit warme drop. Onze harten zijn gevuld met onwijs veel liefde en mooie herinneringen die we van Retienaren hebben ontvangen en zullen we dan ook nooit nooit nooit vergeten. Er zijn heel wat tranen gevallen de afgelopen weken. Vanwege ons prachtige huis, dat we samen met onze ouders, vrienden gepaard met veel bloed, zweet en tranen helemaal zelf bouwden. Een onvergetelijk mooie plek waar we veel mooie herinneringen aan hebben. De bouwwerkzaamheden met mijn schoonvader, de gezellige feestjes Aan de Overkant, alle goed- en slechtnieuws gespreken die we in dit huis voerden, de eerste yogalessen van My Flow op zolder en in de tuin. Er is veel gelachen en we hebben er veel tranen gelaten, de meiden die hier in eerste levensjaren doorbrachten en opgroeiden van schattige baby’s tot vrolijke peuters …. we koesteren deze en nog veel meer herinneringen en kijken met veel liefde en dankbaarheid terug.

Afscheid van My Flow Retie [e-1f9d8][e-1f3fc]‍[e-2640]️

Ook dat ging me niet in de koude kleren zitten. Na ruim 5 jaar en een hobbelige opstart vol lock-downs en online yoga lessen [e-1f644] had ik een overweldigend mooi aantal vaste leden. Velen die vanaf dag één een wekelijks vertrouwd gezicht waren in mijn lessen die ik tot en met de laatste dag met veel plezier heb gegeven. De afscheidsles was dan misschien niet heel klein, maar onwijs fijn en verbindend. Met veel lieve woorden, kaartjes, bedankjes, knuffels en traantjes [e-1f972] Een mooi hoofdstuk waarin ik veel heb geleerd en met een warm hart aan terug denk.

Wat me heeft geholpen is dat het inmiddels vertrouwde vrolijke gezicht van Kim de studio heeft overgenomen en dat veel van mijn yogi's daardoor hun wekelijkse yoga les kunnen blijven volgen. Dat maakt maakt me echt heel blij en hierdoor werd deze stap 'makkelijker' voor mij.

Een tijd van komen en gaan [e-1f643]

Het huis leeg. Het voelde niet raar, maar emoties liegen er toch niet om. Inmiddels wonen er nieuwe mensen in 'ons huis' die hun eigen verhaal mogen schrijven op deze unieke plek. En wij gaan verder met een nieuw avontuur.

De laatste knuffels met onze lieve buren, vrienden en familie en eindelijk is het dan zover. We zijn inmiddels geland op Koreaanse bodem en staan aan het begin van een spannend nieuw hoofdstuk…

Dankjewel voor alle lieve berichtjes en persoonlijke momentjes!

Wij gaan ons hier lekker settelen en even uitvogelen hoe we een jetlag met kids overleven [e-1f92d]

Veel Liefs en tot snel!

Bob [e-38] Lis

Roxy [e-38] Lova